Weer in Zambia!

Hi allemaal!

Bedankt weer voor de reacties! Hier in het internetcafe te Livingstone waar net de volgende reggae-hit de lucht in diepe bas-trillingen brengt, even weer een update.

Na mijn vorige post, kwamen we er nog achter dat mijn Travel Paspoort (met o.a. de voor Zambia & Tanzania verplichte Yellow Fever Vaccination stempel) ook in mijn rugzak had gezeten en die had ik dus nu niet meer! Kut! Sorry voor het schutting-taal gebruik, maar dit geeft de emotie het beste weer... Klaas had een briljante ingeving en belde naar zijn vader in Nederland die huisarts is. Die had namelijk de stempels met boekjes thuis liggen en dat zou dan wel even gefaxt kunnen worden.  De plaatselijke TravelClinic was namelijk niet bereid om mij zomaar een papiertje te geven waarop stond dat ik al een vaccinatie gekregen had (logisch ook) en het kantoortje om een nieuwe prik te halen, dat was al dicht (het was inmiddels slechts 3u in de middag, maar ja TIA, ofwel This Is Africa...). Gelukkig was ik binnen het uur in het bezit van een min of meer legaal document dat moest verklaren dat ik een vaccinatie met Yellow Fever had gehad. Het leek echter wel een dag! Best slecht voor je bloeddruk dit soort dingen! Maar toch goed gekomen.

Nu moesten we nog Kwacha's (=munteenheid in Zambia) halen bij Sander die hij nog over had, en op Cape Town Airport de auto inleveren en ook de vlucht halen. Het eerste ging goed, het tweede uiteindelijk ook, maar ze hadden de weg afgesloten naar het vliegveld toe, dus na een rondje gemaakt/gescheurd te hebben door Groot Cape Town (townships ook gezien; toch wel even wat anders dan het hippe centrum van Cape Town) kwamen we toch nog wel op tijd bij het vliegveld aan. Inchecken en vlucht ging allemaal prima en na een uurtje of 2 stonden we op Jo'burg Airport. Daar zouden we dan een nacht moeten doorbrengen en dan de volgende ochtend het volgende vliegtuig halen. Klaas en ik hebben ons meer dan ooit tevoren ingeburgerd als zijnde zwerver en op een bankje op het vliegveld getracht te slapen. Jammer alleen wel dat Jo'burg gezegend is met een landklimaat, wat maakt dat er 's nachts temperaturen ontstaan waarin je kip 3 maanden kan bewaren... F*ck wat was het koud! Ik heb geloof ik maar een uur of 4 geslapen. Gelukkig warmde de zon ons de volgende ochtend snel op achter het glas en was er natuurlijk het extra hartverwarmertje voor mij, dat Ilse 's ochtends vroeg bij de gate naar het vliegtuig naar Livingstone stond te wachten.

De vlucht naar Livingstone verliep prima en eenmaal aangekomen op Livingstone, was wel gelijk duidelijk dat we Zuid-Afrika toch wel verlaten hadden en we nu in écht Afrika waren aanbeland. We moesten namelijk in de rij staan voor het aanschaffen van een visum en dat kon alleen in US dollars betaald worden, niet eens in Kwacha's! Hoe raar is dat! Het visum voor je eigen land kan je niet eens in de eigen valuta betalen! Euro's en Rand's wilden ze ook niet hebben en gelukkig had Ilse een aantal dollars meegenomen, anders konden we het land niet eens in. Trouwens ook niks meer gehoord over Yellow Fever... Ben blij toe!

Daarna met de taxi naar een Guest house gebracht in Livingstone; jammer genoeg zat Jollyboys Backpackers voor die nacht vol, maar het Guest house was ook prima. Livingstone is eigenlijk nog geen spat veranderd sinds ik hier 2 jaar geleden met Marije was. De mensen zijn nog steeds even aardig en vriendelijk, de wegen nog steeds even bagger en stoffig as hell, je kunt nog steeds nergens met je debit- of Mastercardcreditcard geld halen (blij dat ik een berg Rand's heb meegenomen vanuit Zuid-Afrika) en, dit klinkt misschien gek, het ruikt er nog steeds naar Zambia!

De Victoria Falls zijn natuurlijk de hoofdattractie hier en het water viel ook nu nog steeds. Blijft mooi! Omdat het nu later in het jaar is, en de droge tijd er aan begint te komen, is er wel minder water. Niet erg overigens, want zodoende is er ook minder damp van het vallende water en kan je veel verder weg kijken. Zambia is wel een stuk duurder dan Zuid-Afrika, soms zelfs duurder dan Nederland. Benzine is bijvoorbeeld bijna 2 euro en een maaltijd in een restaurant is ook gewoon bijna 10 euro. Maar ach, we zijn op vakantie en een auto hebben we hier toch niet!

Gister zijn Klaas, Ilse en ik wezen raften op de Zambezi-rivier. Ilse had nadat we dit geboekt hadden eens even in de Lonely Planet zitten bladeren en kwam er zodoende achter dat de stroomversnellingen (=rapids) geclassificeerd zijn als een Klasse 5. Dit is op een schaal van 1 tot 5, waarbij 5 het zwaarste is en alleen wordt aangeraden om te doen als je professional bent... Nu, dat zijn we natuurlijk niet en Ilse werd toch wel een beetje bezorgd. Gelukkig viel het erg mee en zijn we geen 1 keer omgeslagen. Mede natuurlijk ook door de 2 fantastische mannen die de frontposities in de boot innamen (Klaas en ik dus, ahum). Andere boten gingen bij de eerste rapid al ondersteboven, maar gelukkig wij dus niet. Dat het toch wel enige risico's had, werd duidelijk door het feit dat er 1 jongen was die zijn schouder uit de kom had gekregen. Hij was uit de boot gekieperd en wilde zo graag weer naar de boot terug zwemmen, dat zijn spieren bij de zwembewegingen de kop van het opperarmbeen uit zijn kommetje trokken... Ik wist niet eens dat dat op zo een manier kon!

Vanochtend zijn we op walking safari gegaan door het Mosi-O-Tunya-park. Dit werd ons aangeraden boven de jeep-safari, omdat je, als je loopt, wel van de gebaande paden af kunt gaan als je in de verte een zebra of iets dergelijks ziet. Ik had er bij het horen van dit advies een beetje een hard hoofd in, want in het Kruger Park werd juist gezegd dat de dieren normaal gesproken bang zijn van mensen en niet van auto's. Hier in dit Mosi-O-Tunya parkje bleek ik, gelukkig, ongelijk te hebben, want al snel stonden we midden tussen de giraffen! Ook impala's, zebra's en bavianen waren onderdeel van de show. La piece de resistance was natuurlijk de neushoorn. Toen ik hier 2 jaar geleden was, waren er nog 2 neushoorns, maar tussen toen en nu heeft er een stroper kans gezien een, voor hem, succesvol schot te lossen op 1 van hen, dus nu is er nog maar 1 over. En deze is ook nog eens gewond geraakt bij het incident met de stroper, want toen deze neushoorn probeerde te vluchten, struikelde hij en nu loopt hij rond met een manke rechtervoorpoot want die is (ook!) uit de kom... Echt, ik verzin dit niet! Relatief voordeel is nu wel dat we heel dichtbij konden komen, want aanvallen kan hij niet echt meer. Ondanks dat hij gewond is, is het nog steeds echt een tank van een beest wat zo uit de prehistorie lijkt te zijn gewandeld.

Morgen vertrekken we vanuit Livingstone naar Lusaka met de bus (lekker vroeg; 6u sharp...) en dan vrijdag (toch!) met de trein van Kapiri Mposhi naar Dar-es-Salaam in Tanzania. Klaas heeft in zijn beste Afrikaans-Engels en de slechts mogelijk denkbare verbinding een reservering kunnen plaatsen (slechts poging 8 ofzo, verdeelt over een dag of 3...). Wel weer even wennen dat alles hier toch even wat anders (lees: langzamer) gaat dan in Zuid-Afrika. Maar ja, ik ben wel weer echt in Afrika en dat is gewoon weer gaaf!

Jordy