De laatste bestemming: Bali

Selamat pagi iedereen!

Vooraf hadden we onze twijfels over Bali. Het eiland is natuurlijk heel populair als vakantiebestemming voor niet alleen Australiërs, maar voor toeristen van over de hele wereld. Kunnen we nog het échte Bali zien?

Per speedboat en bus kwamen we van Senggigi op Lombok naar Ubud op Bali. Ubud ligt min of meer in het centrum van Bali en staat bekend als het hart van de Hindoeïstische Balinese cultuur. In tegenstelling tot de rest van Indonesië, wat voor de grote meerderheid Islamitisch is, is Bali door toedoen van de Indiërs eeuwen geleden Hindoeïstisch geworden en gebleven. Geen moskeeën maar tempels dus en varkensvlees is hier niet verboden maar juist een specialiteit. Verder besteden de Balinezen veel tijd en inspanning om offers te kopen, te maken en met wierook en water te zegenen. In de offerbakjes gemaakt van palmbladeren zitten vaak bloemen, stukjes zoete kroepoek, rijst, stukjes kokosnoot, een wierook stokje en soms zelfs een klein bekertje koffie. Deze offerbakjes vind je echt overal: op straat, voor huistempeltjes en andere tempels, maar ook in restaurants bijvoorbeeld.

In de Lonely Planet staat dat men zich vaak voorneemt om 2 of 3 dagen in Ubud te blijven, maar dat dit vaak een week wordt. Wij kunnen zeggen dat dat helemaal klopt! Er is gewoonweg te veel te zien en te doen om er slechts 2 of 3 dagen te blijven.

Allereerst was er ons guesthouse: een erg vriendelijke Hindoeïstische priester runde dit guesthouse met zijn familie in zijn tempeltuin. In zijn meer dan gebroken Engels kwam hij elke dag meerdere keren een praatje maken, zijn hondjes renden door de tuin waar niet alleen onze was maar ook zijn was stond te drogen en zijn 2 zoontjes lieten hun vliegers zo hoog op dat heel Ubud ze heeft moeten zien. Kortom heel ontspannen om hier te verblijven.

Ubud zelf is een uit de hand gelopen plattelandsdorp waar zich in de loop der tijd veel binnen- en buitenlandse kunstenaars hebben gevestigd. Naast de gewone trekt dit ook de meer alternatieve toeristen die in yoga-kleding voorbij lopen of getooid zijn met dreads, tattoo's en piercings of een combinatie hiervan. De restaurants zijn vaak biologisch georiënteerd en dus vaak vegetarisch of zelfs (heel hip) raw-food veganistisch. Nu zijn wij niet direct in de 7e groenten-hemel beland na ons bezoek aan Ubud en lusten we nog steeds een goed stuk vlees, maar het is wel dé plek om een keer goed en lekker vegetarisch te eten. En die al maffe alternatievelingen, ach, die doen letterlijk geen vlieg kwaad.

Om de omgeving van Ubud te verkennen huurden we een scootertje voor de recordprijs van slechts 3 euro per dag! We reden naar meerdere tempels waarvan de Pura Tirta Empul de mooiste was. Uit een vulkanische bron stroomt het heilige water hier via eeuwenoude 'monden' van vulkanisch gesteente in de bassins. De Hindoestaanse Balinezen komen in hun mooie traditionele kleding naar de tempel om te bidden en zich, al staande in het bassin met het water tot hun middel, onder de waterstralen te reinigen van hun zonden. Jong en oud, vrouwen en mannen, iedereen dompelt zich met de kleding aan onder in het water, een mooi en speciaal gezicht!

De volgende dag reden we een lang stuk naar de Pura Besakih, de grootste en belangrijkste tempel van Bali. Deze tempel is gelegen op de hellingen van de Gunung Agung, de hoogste berg van Bali. Het scootertje kwam nauwelijks de hellingen op en bijna boven moesten we zelfs afstappen! De tempel op zich was zeker groot maar eigenlijk niet heel bijzonder. Enigszins teleurgesteld dus weer de lange weg terug, totdat we door een andere afslag te nemen, op een bergklif kwamen. Een prachtig mooi en prachtig duur resort had zich op deze bergklif gesetteld en bood haar gasten een prachtig uitzicht over de knalgroene rijstterrassen die tegen de oplopende berghelling van de Gunung Agung lagen. De wolken die zich rond de berg verzamelden en de zon die hier af en toe doorheen scheen deden de rest. Wat een plaatje! Zó fotogeniek wilden we de rijstterrassen graag zien!

Via een e-mail van de Lonely Planet die je krijgt omdat je je ooit eens aangemeld hebt op de site en die je normaal gesproken vlug even doorleest, dan jaloers wordt op al die andere mooie plekken op de wereld en dan weer verwijderd, stond er nu in dat we ons ongemerkt vlakbij één van die mooiste plekken ter wereld bevonden: de berg Gunung Batur. Deze vulkaan is op zichzelf eigenlijk niet zo spectaculair, maar bij zonsopkomst echter wel. 'Dat moeten we zien', dachten we na het lezen van dit mailtje. Bij het toeristenbureautje bleek echter wel dat we dan om half 3 's nachts opgehaald zouden worden, een uurtje moesten rijden en 2 uur in het pikkedonker de bergop moesten lopen. Desalniettemin boekten we toch de trip en stonden we die nacht om 2 uur op. Lange broek en bergschoenen aan (die al sinds Vietnam 2 maanden geleden niet meer gebruikt zijn;), een stevige 2 uur hiken bergop en om half 6 in de ochtend kwamen we aan op 1700 meter bovenop de berg. Het uitzicht over het vulkanische meer en de hoogste berg van Bali, de Gunung Agung, was bij het licht van de schemering al mooi. Toen de zon écht opkwam konden we zelfs de berg Gunung Rinjani op Lombok zien. Het lichtspel van de opkomende zon op de wolken die boven het bergmeer hingen was prachtig, hoe meer licht hoe mooier. Check straks de foto in het mapje "Panorama-foto's" (als het internet dat hier toelaat;)

Na de natuur bewonderd te hebben, moest vooral in Ubud natuurlijk ook de cultuur gezien worden. De traditionele Kecak-dans is eigenlijk een must-do. Honderd mannen zijn hierbij het muziekinstrument met hun stemmen en terwijl zij rond het vuur zitten, spelen de vele traditioneel uitgedoste mannen en vrouwen een oud Indisch verhaal na. De kostuums zijn met grote nauwkeurigheid gemaakt en elke beweging van de danseressen is belangrijk.

Een ander cultureel onderdeel is natuurlijk eten! Om de nasi goreng thuis nog beter en lekkerder te kunnen maken, deden we een cooking-class. Eerst naar de markt om de verse ingrediënten te halen en dan aan de slag. We hebben een hoop nieuwe dingen geleerd. Wist je bijvoorbeeld dat er visolie, oestersaus en ketchup in nasi goreng horen? En dat er normaal gesproken geen uien in gaan en er geen pindasaus bij hoort? Erg leuk, lekker en leerzaam dus om een keer zo'n cooking-class te doen. Voorafgaand aan onze reis dachten we dat Thailand het land zou zijn om een cooking-class te doen, maar de Indonesische keuken is minstens net zo uitgebreid en misschien nog wel lekkerder ook!

Nu zijn we terug in Kuta en hebben het gevoel in een ander land te zijn na een week Ubud. Weg Balinese cultuur, hallo megalomane toeristenfabriek! Maar wel weer strand, dat maakt het dan weer een beetje goed. We hebben onszelf ook getrakteerd op een luxe kamer voor deze laatste paar dagen. Dat is wel even wat anders na 4 maanden budget reis! We hebben nu airco, geen koude douche met te weinig waterdruk zodat je op je hurken moet douchen, geen rieten dak waar het zand doorheen valt op ons bed, geen kakkerlakken of ratten, geen mandi (toilet met gat in de grond en een emmer met water en bakje ernaast om door te spoelen), geen half afgebroken deurklinken in nog gammelere deuren, een heuse wastafel met spiegel (en dat terwijl ik best handig werd met 'blind' scheren) en bij terugkomst in de kamer is de prullenbak geleegd, de vloer geveegd en het bed opgemaakt, kortom een hele andere wereld!

Over 3 dagen landen we weer in het koude Nederland. Tot die tijd nemen we het er dus nog even van hier op het strand bij 30 graden!

Er volgt nog een update op deze site als we weer in Nederland zijn, want er missen nog een paar duizend foto's die we erop willen zetten! Die willen we jullie natuurlijk niet onthouden ;)

We hopen op een selamat jalan (= goede reis) terug naar huis!

Jordy en Stephanie