Jambo mzungu!

Hi allemaal!

De sticker op de PC waar ik nu achter zegt trots dat het 'designed for Windows 95' is, en aangezien er Windows XP op gedraaid wordt, zegt dat iets over de snelheid...

Anyways, ik ben nu in Stone Town op Zanzibar: een eiland in de Indische Oceaan behorend tot Tanzania. Sinds de vorige post hebben we bijna alle vervoersmiddelen gehad om hier te komen! Eerst van Livingstone naar Lusaka met de bus. De Zambiaanse weg die naar Lusaka voert, vertoonde veel overeenkomsten met het gemiddelde pokdalige huidoppervlak van een 16-jarige puber, hiervoor waren we al gewaarschuwd door Sander, maar het was echt bagger. Althans, het eerste uurtje, want daarna leek Zuid-Afrika een pot met geld aan het wegenfonds van Zambia gedoneerd te hebben, want er lag toch ineens een strakke weg! Geheel on-Zambiaans, maar zeker een verbetering! In Lusaka natuurlijk weer overnacht in Eureka; dat kende ik nog van 2 jaar geleden en zowel John (het 'opperhoofd') als Eric (de barman) herkende mij ook direct; echt heel leuk om die weer te zien! Ik moest echter toch wel uitleggen dat Marije 2 jaar geleden NIET mijn vriendin was en Ilse nu wel, en toen Ilse en ik toen uiteindelijk toch wel hetzelfde chaletje toegewezen kregen als ik toen met Marije had, begrepen ze er helemaal niks meer van! Rare Hollanders!

John wilde ons de volgende ochtend wel wegbrengen naar het busstation (bus om 6u...), maar die vertrok uiteindelijk pas om even na zevenen; ach we zijn in Afrika, dan is dat nog snel te noemen ook! We namen de bus naar Kapiri Mposhi om aldaar de trein te nemen (TAZARA-trein) naar Dar-es-Salaam, de onofficiele hoofdstad van Tanzania. Eenmaal aangekomen in Kapiri Mposhi was het even een stukje lopen met volle bepakking over de stoffige zandweg van het busstation naar het treinstation. De koperen ploert brandde hevig, de tassen werden naarmate de afstand vorderde, steeds zwaarder, maar de beloning was nabij. Want wonder boven wonder was de reservering gelukt (door Klaas gemaakt met een bijzonder slechte verbinding) en stond er een heus 'Klaas and family'... gereserveerd! Bovendien kregen we nog studentenkorting a 50% ook en dus waren we nu de trotse bezitters van een 1e klas coupe in een trein die er 2 tot 3 dagen over zou doen naar Dar-es-Salaam voor 40 euro pp!

De trein had in de diverse reisbijbels (Lonely Planet, Bradt, etc) de discutabele reputatie dat de vertraging tot de langste kon behoren die ik ook gehoord had: tot wel 4 dagen vertraging that is! Het is daarom dan ook ongelooflijk dat we nu slechts een vertraging van 2 uur hadden toen we in Dar aankwamen. De trein was van Chinese makelij (?) en de service Afrikaans. Dit resulteert in een hevig piepende en krakende trein die met de snelheid van een noodrem decelereerd en met de snelheid van een landschildpad accelereert, gecombineerd met maaltijden als kip met vissmaak met rijst of slappe patat. Toch moesten wij niet klagen, want nadat ik een blik geworpen had op de 3e klas reizigers (lees: kinderen, vrouwen en een veelheid aan gekleurde doeken met een op zijn minst doordrengende geur, liggend op de grond) wist ik dat wij erg luxe zaten! Onderweg zagen we het landschap veranderen en kwamen we door een wildpark heen. Olifantje gespot, tezamen met nog veel meer Afrikaans wild. De verkopers bij de diverse stations boden vanalles en nog wat aan (bananen en nootjes: lekker; knoflook en uien: minder lekker zo rauw...). De grens met Tanzania ging ook probleemloos, mede doordat de visa bij Ilse, Klaas en mij al in Nederland gekocht waren, maar belangrijker nog omdat naar het bewijs van gele koorts vaccinatie niet gevraagd werd.

Aangekomen in Dar werden we keurig opgehaald door iemand van het hostel wat we geboekt hadden. Dar is toch wel heel duidelijk iets anders dan Lusaka. Hoe precies is lastig te zeggen, maar het belangrijkste is denk ik toch dat het heel veel Arabische en Indische invloeden heeft. Het pinnen is in ieder geval wel een stuk makkelijker, gewoon je ordinaire ABN-Amro pas erin, even wachten, nog even wachten en PLOP daar is ineens 400000 Shilling! Dar is verder een niet erg foto-genieke stad (= understatement) en het enige wat we gedaan hebben is de tickets voor de boot naar Zanzibar geboekt voor de volgende dag.

En in Zanzibar, daar zijn we nu, in Stone Town om precies te zijn. Echt supertoeristisch, maar ook terecht. Allerlei invloeden van Europa, Arabie, India en Afrika zijn hier terug te vinden. Of zoals Ilse het gister bij aankomst met de boot treffend kon samenvatten: het lijkt wel of er een stel Europeanen 300 jaar geleden een hele berg kerken en huizen hebben gebouwd en daarna weer zijn weggegaan. Het stadje Stone Town heeft ook een Mediterrane sfeer, met dat verschil dat hier overal Afrikaanse souvenirs te koop worden aangeboden, of je nu wilt of niet...

Vanmorgen zijn we gaan snorkelen in de turquoisen wateren die het tropische eiland omringen. Allerlei visjes, zee-egels, zee-sterren en koralen waren er te zien en op het eilandje Prison Island net voor de kust waren er gigantische landschildpadden te bewonderen. Het heet trouwens (voor de liefhebbers van historie en andersoortige opbouw van Trivant-kennis bevorderde zaken...) Prison Island, maar het is nooit als zodanig gebruikt. Terecht ook, want de locatie is gewoon te mooi! Nog een Triviantje: Freddie Mercury is geboren op Zanzibar! Dat weet volgens mij echt niemand.

Klaas heeft op zijn site wat foto's gezet, dus neem een kijkje op zijn site!

Jordy