Jambo!

Jambo allemaal!

Hier een update vanuit Kenia. We zijn inmiddels aangekomen in Nangina, bij Anna en Albert, de tropenartsen die hier werken. Hierover later meer.

De reis begon met de vluchten van Amsterdam naar Amman, en daarna via Dubai naar Nairobi. De vluchten waren op zich prima, maar door 2 keer overstappen is er van slapen niet zoveel terecht gekomen. Zaterdagochtend om kwart voor 7 kwamen we aan in Nairobi. Onze driver stond gelukkig al klaar en bracht ons naar het Wildebeest EcoCamp, net buiten de stad. Nog lichtelijk gaar van de reis, hadden we deze zaterdag ons wel voorgenomen om de trip naar het Hell’s Gate National Park en Lake Nakuru Park te boeken. Onze driver was niet alleen chauffeur, maar hield er ook een eigen safaribedrijfje op na, en begon dus direct te bellen naar allerhande mensen om het geregeld te krijgen. Dat dit niet geheel zuivere koffie was, bleek wel toen zijn baas om het hoekje keek. We gingen gelijk ergens buiten zicht! Uiteindelijk bleek zijn optie toch nog te duur naar ons idee, dus we dachten er slim aan te doen om op eigen houtje Nairobi in te gaan om het daar te regelen.

Nu ben ik in een aantal Afrikaanse steden al geweest, maar Nairobi is toch echt de grootste puinhoop die ik ooit gezien heb. Het busstation waar we aankwamen was 1 grote chaos, overvolle straten met overigens wel vriendelijke mensen. Ze helpen je graag op weg, dus ondanks de chaos was er geen onveilig gevoel. Fijn om dit te ervaren, want de reputatie van deze stad is niet best.

Het eerste safaribedrijfje waar we kwamen gaf naar ons idee nog steeds een te duur reisvoorstel, dus op naar de volgende. Hier gaf ene Joshua, een heel gladde verkoper, ons uiteindelijk een prijs waar we mee akkoord konden gaan. De volgende dag konden we al vertrekken! Blij dat het toch gelukt was en nog steeds gaar van de gebroken nacht, trachtten we even snel te lunchen in een lokaal restaurantje met Keniaanse specialiteiten. Een hiervan was ‘mutumbo’, we hadden geen idee wat het was, maar toen het eenmaal geserveerd werd, leek het toch erg veel op iets van organen. Stephanie name er slechts 1 hap van, vond het naar slakken smaken en liet de rest aan mij over. Ondanks dat we er later achterkwamen dat het koeiendarmen waren, heb ik het toch met smaak opgegeten!

De volgende dag zouden we om 8u00 opgehaald worden. Nu snappen wij ook dat in Afrika niets op tijd gebeurd, maar toen er om half 9 nog niemand was, hebben we toch maar even gebeld. De driver bleek bij het verkeerde Camp te staan, ondanks dat we dat de vorige dag nog met Joshua hadden besproken. Maar goed, TIA: This is Africa! Het Hell's Gate National Park waar we vervolgens heen gebracht werden, was prachtig om te zien. Per fiets reden we daar door vulkanisch opgerezen gesteente waar om je heen overal zebra's, gazelle's, giraffen en wilde zwijnen te zien waren. Bijzonder was ook het zeer hete water wat her en der door de spleten in het gesteente naar buiten kwam; ter illustratie: de Maasai gebruiken het om eieren in te koken!

Aan het eind van de middag vertrokken we weer in de richting van Lake Nakuru Park. Er was afgesproken dat we in dit park zouden slapen, zodat we 's ochtends door de geluiden van de wilde beesten gewekt zouden kunnen worden. Echter, de volgende communicatiestoornis van Joshua kondigde zich aan, we werden buiten het park afgezet bij een halfster-waardig hotel. Not amused belden we heen en weer met Joshua en de eigenaar (toevallig een Nederlander) van het safaribedrijf. De hotels in het park bleken vol te zijn en dat was de reden dat we in het hotel afgezet werden buiten het park. Wij dachten er iets anders over: het kost natuurlijk meer geld om iemand in het park te laten verblijven dan erbuiten, dus lekker snel verdiend zo! Uiteindelijk werd er dan geregeld dat we de volgende nacht in het park konden slapen.

Het Lake Nakuru Park de volgende dag was prachtig, we waren er lekker vroeg om een uur of half 8, zodat alle dieren nog actief zijn en er nog weinig mensen in het park zijn. De bavianen, pelikanen, flamingo's en zebra's hadden zich verzameld bij de rand van het meer in de ochtendzon, een prachtig gezicht! Hierna werden we ook nog beloond met de aanblik van familie neushoorn: vader, moeder en baby neushoorn gaven acte de presance. Vervolgens reed de driver enigszins gehaast naar een ander deel van het park om ons een groep van 7 leeuwinnen te kunnen laten zien die nog op botten van een zebra aan het knagen waren. Om de afrikabeleving nog groter te maken moesten we de meegenomen lunch in de auto opeten, anders zouden we het moeten afstaan aan de brutale bavianen!

Helaas was de afgesproken overnachting in het park weer niet goed geregeld. We kwamen aan bij het betreffende guesthouse, maar werden raar aangekeken door het personeel, ze hadden niet op ons gerekend! Bovendien was het guesthouse op zijn zachts gezegd in de uiterste herfst van haar carriere, hier wilden we absoluut niet blijven. De opmerking of we ons eigen eten hadden meegebracht was de druppel, wegwezen hier! We verbleven weer in het halvester-waardige hotel en belden Joshua om ons ongenoegen te spuien. Uiteindelijk ook de Nederlandse directeur gesproken die er gelukkig werk van ging maken en ons nog wel tegoedbonnen kon geven.

Nu dus in Nangina, vlakbij de grens bij Uganda bij Anna en Albert. Gisteren hier na een lange reisdag maar wel probleemloos met de bus aangekomen vanuit Nakuru. Vandaag hebben we de eerste kennismaking gehad met het werk hier in het eenvoudige, kleine ziekenhuis als tropenarts. De eerste 'tropische' gevallen hebben we al gezien, maar we verblijven hier nog 2 dagen dus daarover volgende keer meer!

Jordy & Stephanie