The Big Mango
14 maart 2013
De straaltjes lopen van je rug, in de bus druppelt het ondanks de airco van je knieholtes langs je onderbeen en bij het kleinste trapje oplopen plakt al je kleding aan je lichaam. Wij snappen nu dat Bangkok ook wel The Big Mango wordt genoemd, binnen de kortste keren ben je zelf net zo plakkerig als deze tropische vrucht! Het verbaast ons ook dat we na ruim 2 maanden reizen eigenlijk slecht deze vochtige warmte kunnen verdragen. Aan de andere kant zijn we nu ook in het hete seizoen aanbeland in de grootste smog-metropool van onze reis.
Ondanks de warmte moet je deze stad echt beleven. De drukte van mensen en neonverlichting op Khao San Road is ongeëvenaard, het paleis van de koning heeft het mooiste te bieden qua tempels en Chinatown is chaos kwadraat!
Met een Nederlandse organisatie waarmee Stephanie in 2008 een memorabele fietstocht door Bangkok maakte (Co van Kessel), fietsten we nu opnieuw met deze organisatie door Chinatown. Drie uur fietsen, 3 uur chaos dus, maar wel de beste manier om de grootste Chinatown ter wereld (groter dan die in New York) te beleven. We fietsten langs hoge stapels oude Toyota-motorblokken uit Japan die hier worden hergebruikt voor de longtail-boten die in de 'klongs' (grachten/open riolen) varen en dwars door bomvolle markten waar varkensneuzen en andere lekkernijen bereid werden. Het is makkelijk om te vergeten dat je in zo'n wereldstad bent als je al die kleine huisjes ziet met mensen die in alle rust hun kommetje noodlesoep leegslurpen. Al aanrijding voorkomend (ze rijden hier links!) en smalle steegjes doorkruisend, kwamen we uiteindelijk bij de rivier. Fiets op de boot en eventjes uitwaaien/pogen de T-shirts te drogen.
Echt een aanrader deze fietstocht!
Het is enigszins raar om het contrast te zien tussen de skyline en de luxe aan de ene en de vele bedelaars met allerlei afwijkingen aan de andere kant. Er is duidelijk meer geld in dit land dan in de andere landen die we al gezien hebben, maar de verschillen binnen de bevolking zijn duidelijk veel groter. Het is niet zelden dat we een gloednieuwe Porsche Panamera zagen met een bedelaar op de achtergrond.
Een ritje met een échte tuktuk in Bangkok hoort er natuurlijk bij. Dus toen we van het oude naar het nieuwe gedeelte van de stad wilden, namen we dit iconische vervoermiddel. Hierin is ook goed te merken hoe de geoliede toeristenmachine van Thailand werkt. Je kan namelijk kiezen voor de 'dure' directe weg of de goedkope langdurige weg. Die laatste houdt in dat je ergens op de weg naar je bestemming een souvenirshop/juwelier moet bezoeken, hier minstens 10 minuten moet rondlopen ('You look-look 10 minute!!') alvorens de tuktuk-chauffeur je weer verder brengt. In ruil hiervoor krijgt de tuktuk-chauffeur benzinebonnetjes. Goede business voor hem, want benzine is hier nogal duur, maar ook goede business voor ons, aangezien we nu slechts 20 ipv 120 Baht hoefden te betalen.
Slapen doe je hier zonder laken, met fan aan en raam open, want anders drijf je letterlijk je bed uit. Vroeg opstaan helpt ook, dan is het het 'koelst'. Zo ook afgelopen zondag vroeg op, want het was Chatuchak-weekend-markt: 15000 kraampjes waar ze vanalles verkopen. Van souvenirs en T-shirts tot de meest uiteenlopende dieren op de verbazingwekkende dierenafdeling. Honden variërend van lopende bolletjes wol tot Tibetaanse mastiffs van formaatje kleine koe. Verder katten met pantervel, kaketoes en andere tropische vogels, vissen en ander 'zeefruit', kameleons, konijnen (met jurkjes aan!), eekhoorns, ganzen, eenden, egels... Teveel om op te noemen!
De laatste dag in Bangkok spendeerden we aan de rand van het zwembad. Zo is voor ons Noorderlingen deze drukkende warmte het beste te handelen. 's Avonds gingen we naar het station om de nachttrein naar Chiang Mai te nemen.
In de trein aangekomen wachtte ons een fijne verrassing: onze bedjes waren al bezet door 2 Thaise meisjes! Bij een blik van één van deze 2 op onze treinkaartjes bleek dat de kaartjes voor de dag erna waren... Daar stonden we dan mooi voor l*l! Het is ook niet dat we de kaartjes niet gecontroleerd hadden, maar ze leven hier in het Buddhistische jaar 2556 wat ze afkorten tot 56. Vóór dit getal stonden enkele Thaise tekens op het kaartje, dus het was voor ons niet herkenbaar geweest als datum. Terugrennend naar de ticketbalie, de trein zou over 5 minuten vertrekken, werden we gelukkig goed geholpen en na een halfuurtje bellen en klikken op de computer konden we alsnog mee. Weer een wijze les geleerd!
De nachttrein, in het bijzonder de discowagon, was 's avonds erg gezellig. Met de fameuze Thaise whiskey, die overigens alleen per fles te krijgen is, werd het nog gezelliger!
Nu zijn we dus in Chiang Mai, gelegen in het relatief koele noorden van Thailand. Ten noorden van Chiang Mai begint het bergachtige gebied wat bewoond wordt door diverse bergstammen. Onder andere de bekende Karen-stam waarbij de vrouwen, naarmate ze ouder worden, steeds meer bronzen ringen om hun hals dragen. Vanaf hun 5e levensjaar krijgen de meisjes elke 3 jaar een ring erbij. Uiteindelijk kan het geheel aan ringen 3 tot 6 kilo wegen! Het is daarnaast ook best lastig als de vrouwen hun gezicht of haren gaan wassen. Onder de ringen mag het namelijk niet nat worden ivm kans op wonden en infecties. Daarom wordt er met grote zorg een handdoek tussen gestopt die het onder de ringen droog moet houden.
Een leuk orthopedisch weetje: de nek van de vrouwen lijkt wel langer, maar is het niet, dit zou namelijk onvermijdelijk tot zenuwproblemen leiden. Wat er wel gebeurd is dat de ribben tijdens de groei onder druk van de ringen langzaam onder een hoek van 45 graden naar beneden komen te staan. Zie ook de foto's voor het uitgebreidere verslag en tekeningen van een Belgische orthopeed die dit heeft uitgezocht.
Het bezoek aan het Karen-dorp is helaas één grote toeristenfuik. Overal worden kleedjes, beeldjes en andere prullaria aangeboden terwijl de rondbuikige, beige afritsbroek- en safarihoeddragende toeristen je passeren. Ergens natuurlijk jammer, aan de andere kant is het ook niet te vermijden, de Karen-stam kan op deze manier veel makkelijker geld verdienen. Bovendien worden ze ook door de overheid gedwongen om op 1 plek te blijven wonen. Hun traditionele manier van leven van landbouw met na de oogst platbranden en weer verder trekken, gaf teveel ontbossing met erosie en overstromingen als gevolg.
Het is weer een hele lap tekst geworden, hopelijk kunnen we snel ook weer wat foto's plaatsen.
Sawasdee kap!
Jordy & Stephanie
Ondanks de warmte moet je deze stad echt beleven. De drukte van mensen en neonverlichting op Khao San Road is ongeëvenaard, het paleis van de koning heeft het mooiste te bieden qua tempels en Chinatown is chaos kwadraat!
Met een Nederlandse organisatie waarmee Stephanie in 2008 een memorabele fietstocht door Bangkok maakte (Co van Kessel), fietsten we nu opnieuw met deze organisatie door Chinatown. Drie uur fietsen, 3 uur chaos dus, maar wel de beste manier om de grootste Chinatown ter wereld (groter dan die in New York) te beleven. We fietsten langs hoge stapels oude Toyota-motorblokken uit Japan die hier worden hergebruikt voor de longtail-boten die in de 'klongs' (grachten/open riolen) varen en dwars door bomvolle markten waar varkensneuzen en andere lekkernijen bereid werden. Het is makkelijk om te vergeten dat je in zo'n wereldstad bent als je al die kleine huisjes ziet met mensen die in alle rust hun kommetje noodlesoep leegslurpen. Al aanrijding voorkomend (ze rijden hier links!) en smalle steegjes doorkruisend, kwamen we uiteindelijk bij de rivier. Fiets op de boot en eventjes uitwaaien/pogen de T-shirts te drogen.
Echt een aanrader deze fietstocht!
Het is enigszins raar om het contrast te zien tussen de skyline en de luxe aan de ene en de vele bedelaars met allerlei afwijkingen aan de andere kant. Er is duidelijk meer geld in dit land dan in de andere landen die we al gezien hebben, maar de verschillen binnen de bevolking zijn duidelijk veel groter. Het is niet zelden dat we een gloednieuwe Porsche Panamera zagen met een bedelaar op de achtergrond.
Een ritje met een échte tuktuk in Bangkok hoort er natuurlijk bij. Dus toen we van het oude naar het nieuwe gedeelte van de stad wilden, namen we dit iconische vervoermiddel. Hierin is ook goed te merken hoe de geoliede toeristenmachine van Thailand werkt. Je kan namelijk kiezen voor de 'dure' directe weg of de goedkope langdurige weg. Die laatste houdt in dat je ergens op de weg naar je bestemming een souvenirshop/juwelier moet bezoeken, hier minstens 10 minuten moet rondlopen ('You look-look 10 minute!!') alvorens de tuktuk-chauffeur je weer verder brengt. In ruil hiervoor krijgt de tuktuk-chauffeur benzinebonnetjes. Goede business voor hem, want benzine is hier nogal duur, maar ook goede business voor ons, aangezien we nu slechts 20 ipv 120 Baht hoefden te betalen.
Slapen doe je hier zonder laken, met fan aan en raam open, want anders drijf je letterlijk je bed uit. Vroeg opstaan helpt ook, dan is het het 'koelst'. Zo ook afgelopen zondag vroeg op, want het was Chatuchak-weekend-markt: 15000 kraampjes waar ze vanalles verkopen. Van souvenirs en T-shirts tot de meest uiteenlopende dieren op de verbazingwekkende dierenafdeling. Honden variërend van lopende bolletjes wol tot Tibetaanse mastiffs van formaatje kleine koe. Verder katten met pantervel, kaketoes en andere tropische vogels, vissen en ander 'zeefruit', kameleons, konijnen (met jurkjes aan!), eekhoorns, ganzen, eenden, egels... Teveel om op te noemen!
De laatste dag in Bangkok spendeerden we aan de rand van het zwembad. Zo is voor ons Noorderlingen deze drukkende warmte het beste te handelen. 's Avonds gingen we naar het station om de nachttrein naar Chiang Mai te nemen.
In de trein aangekomen wachtte ons een fijne verrassing: onze bedjes waren al bezet door 2 Thaise meisjes! Bij een blik van één van deze 2 op onze treinkaartjes bleek dat de kaartjes voor de dag erna waren... Daar stonden we dan mooi voor l*l! Het is ook niet dat we de kaartjes niet gecontroleerd hadden, maar ze leven hier in het Buddhistische jaar 2556 wat ze afkorten tot 56. Vóór dit getal stonden enkele Thaise tekens op het kaartje, dus het was voor ons niet herkenbaar geweest als datum. Terugrennend naar de ticketbalie, de trein zou over 5 minuten vertrekken, werden we gelukkig goed geholpen en na een halfuurtje bellen en klikken op de computer konden we alsnog mee. Weer een wijze les geleerd!
De nachttrein, in het bijzonder de discowagon, was 's avonds erg gezellig. Met de fameuze Thaise whiskey, die overigens alleen per fles te krijgen is, werd het nog gezelliger!
Nu zijn we dus in Chiang Mai, gelegen in het relatief koele noorden van Thailand. Ten noorden van Chiang Mai begint het bergachtige gebied wat bewoond wordt door diverse bergstammen. Onder andere de bekende Karen-stam waarbij de vrouwen, naarmate ze ouder worden, steeds meer bronzen ringen om hun hals dragen. Vanaf hun 5e levensjaar krijgen de meisjes elke 3 jaar een ring erbij. Uiteindelijk kan het geheel aan ringen 3 tot 6 kilo wegen! Het is daarnaast ook best lastig als de vrouwen hun gezicht of haren gaan wassen. Onder de ringen mag het namelijk niet nat worden ivm kans op wonden en infecties. Daarom wordt er met grote zorg een handdoek tussen gestopt die het onder de ringen droog moet houden.
Een leuk orthopedisch weetje: de nek van de vrouwen lijkt wel langer, maar is het niet, dit zou namelijk onvermijdelijk tot zenuwproblemen leiden. Wat er wel gebeurd is dat de ribben tijdens de groei onder druk van de ringen langzaam onder een hoek van 45 graden naar beneden komen te staan. Zie ook de foto's voor het uitgebreidere verslag en tekeningen van een Belgische orthopeed die dit heeft uitgezocht.
Het bezoek aan het Karen-dorp is helaas één grote toeristenfuik. Overal worden kleedjes, beeldjes en andere prullaria aangeboden terwijl de rondbuikige, beige afritsbroek- en safarihoeddragende toeristen je passeren. Ergens natuurlijk jammer, aan de andere kant is het ook niet te vermijden, de Karen-stam kan op deze manier veel makkelijker geld verdienen. Bovendien worden ze ook door de overheid gedwongen om op 1 plek te blijven wonen. Hun traditionele manier van leven van landbouw met na de oogst platbranden en weer verder trekken, gaf teveel ontbossing met erosie en overstromingen als gevolg.
Het is weer een hele lap tekst geworden, hopelijk kunnen we snel ook weer wat foto's plaatsen.
Sawasdee kap!
Jordy & Stephanie
het is gewoon niet te geloven die hitte daar
hier ligt er sneeuw en erg koud.
heel veel liefs tante thea.
Wat geweldig om van u een berichtje te ontvangen! We zijn blij dat u het zo leuk vindt.
Groetjes van Stephanie & Jordy
Groetjes van ons
Geniet nog maar lekker.
Groetjes Jos en Margreet
Groetjes vanuit Delft.
Geniet ervan nu het nog kan en tot het volgende verhaal!
liefs van los padres B