Beijing en Pingyao

Hallo allemaal,

Hier een eerste update vanuit de landelijke provincie Shaanxi in het stadje Pingyao. De computer zit met plakband aanelkaar (wel Windows XP, dat dan weer wel), maar het werkt wel.

Afgelopen maandag vertrokken we via Schiphol naar Beijing. Een kort nachtje met maximaal 2 uurtjes slaap bracht ons naar deze wereldstad. Met naar schatting 17 tot 27 miljoen inwoners (niemand weet het precies) is dit een mierennest van jewelste. En een smerige ook nog, de smog 'siert' de lucht en buiten het feit dat de electrische scooter zijn intrede ruimschoots heeft gedaan, wordt het effect hiervan teniet gedaan door de vele katalysator-arme vrachtwagentjes en oeroude Hyundai-autootjes. Het hostel waar we aankwamen was eenvoudig, maar doeltreffend en we besloten gelijk na aankomst de naastgelegen Verboden Stad en het immense Plein van de Hemelse Vrede te bezoeken. Ook voor de Chinees elders uit het land zijn dit de grote trekpleisters en het leek dan ook wel alsof minstens de helft van de 1 miljard mensen die het land rijk is op deze dag hier aanwezig was. Het plein is inderdaad immens, met als kers op de taart het standbeeld/fallus-symbool voor Mao Zedong, de man die in China niet een beetje verheerlijkt wordt, maar tegelijkertijd de verpersoonlijking van het communisme is.

In het vliegtuig konden we nog een beetje smokkelen, eten met stokjes kon wel maar een vork lag ernaast, in China kan dit uiteraard niet meer. Stephanie bedacht een uiterst ingenieus systeem: ze rolde de mie om haar stokjes heen. Handig!

De Verboden Stad daarna was zeer bijzonder om te zien, vooral ook omdat dit voor een 500 jaar lang (gedurende de Ming en Qing dynastie) een afgesloten vesting was voor de gewone man. Overtreding kwam je duur te staan: directe executie was je lot. Nu is 60 Chinese rommel genoeg (6 euro). Het oog voor detail is prachtig, overal veelvouden van 9 (het geluksgetal), prachtige afwerking van de daken en gouden leeuwen. Via de noorduitgang betraden we een park wat een mooi uitzicht bood over de Verboden Stad.

De volgende dag vroeg op, want om 8u werden we opgehaald door Iko, onze lokale gids voor vandaag, om de Chinese Muur te gaan bezoeken. Via de liefst 6 ringbanen (de 7e is in aanbouw) die de stad rijk is, reden we de stad uit naar Mutianyu. Hier wachtte een niet platgetreden stuk van de Muur op onze bezichtiging. In een mooi bergachtig terrein kronkelt de Muur zich een weg naar den einder;). De smog had plaatsgemaakt voor een beetje fotogenieke mist (ik hoop dat ik ze straks kan uploaden). Via de toboggan (rodelbaan) konden we de weg weer naar beneden maken. Dankzij een Russische dame die nogal bang was voor enige vorm van snelheid maken, gebeurde dit helaas in een slakkengangetje. Ook een luid mopperende Stephanie kon dit helaas niet bespoedigen.

De lunch was traditioneel Chinees; Iko had een aantal traditionele gerechten besteld: Peking eend, zoet-zure varkensloempiaatjes, tofu in pittige saus en gefrituurde aubergine. Zeer de moeite waard, ware het niet dat mijn tractus digestivus (maag-darm stelsel) op dat moment even niets (per os) moest hebben... Cola en een bezoekje aan het (hurk-) toilet hielpen gelukkig wel.

De rest van de middag besteedden we in het walhalla van elke shop-minnende vrouw: The Silk Market. Liefst 5 etages hoog vol met zijden sjaaltjes, el cheapo souvenirs, replica Rolexen, sieraden van zilver met en zonder jade. Je begrijpt dat ik het op een gegeven moment wel gehad had, we liepen bepakt en bezakt de Market uit.

Gelukkig was het 's avonds tijd voor de food-market. Via de buiten verwachting moderne metro stapten we uit aan de voet van Wangfujing-street. We vielen meteen met de neus in de boter: gefrituurde schorpioentjes op een stokje! Voordat de arme beestjes in het hete vet worden gekieperd, staan ze min of meer te poseren voor het stalletje als ze, gespiesd op een stokje, nog bewegen! Hilariteit alom natuurlijk. Uiteindelijk toch maar geen hapje van genomen. Zeesterren en zeepaardjes bewegen natuurlijk ook en gaan dus ook zo het kokende vet in: mjam!

Met de fiets brachtten we de volgende dag een bezoek aan de Tempel van de Hemel en de Lama-tempel. Rondom de Tempel van de Hemel is een groot park waar de Chinese ouderen (55+) in de ochtend Tai-Chi beoefenen. Een combinatie van dans en kung-fu-achtige bewegingen op muziek. Grappig om te zien dat iedereen meedoet. Ook andere kunstzinnigheid als Chinese kaligrafie met behulp van een lange kwast, diabolo-en en badminton werden beoefend.

Via een wirwar van straten en hutongs (kleine volkswijkjes in de stad) kwamen we bij de Lama-tempel. Door de vele authentieke gebouwen, een geur van wierook en een overdaad aan Boeddha, bracht deze Boeddhistische tempel ons naar de grootste Boeddha die ooit uit 1 stuk hout gemaakt is. 18 meter hoog en verboden om foto's van te maken, tuurlijk! Geduld en behendigheid van de camera zijn genoeg om deze Boeddha toch vast te leggen.

's Avonds vertrok de nachttrein vanaf het station Beijing Xi (= west, Chinees is zo makkelijk...) naar Pingyao. Aangezien we van Iko al gehoord hadden dat het zeer druk kan zijn, vertrokken we ruim 2 uur van te voren. We moesten de taxichauffeur op de kaart aanwijzen wat onze bestemming was en ook tijdens de rit keek hij voortdurend naar de kaart. Je vraagt je af hoe iemand in Beijing taxi-chauffeur wordt.

Het station was bij aankomst al een mooi staaltje ouderwets communisme. Een gigantisch gebouw wat er ook vanbinnen eerder als vliegveld dan als treinstation uitzag. En druk, en een warmte! Niet normaal! De ene helft van de chinese bevolking is bij de Verbosen Stad en rest zit hier! Gelukkig werden we bij het 'inladen' snel uit dit station verlost en was de slaapcoupe allerzins redelijk. We deelden de coupe met een vriendelijk Frans echtpaar (Jeune-vive en Pierre; Janneke en Piet dus;)) die ook op weg waren naar Pingyao.

De volgende ochtend de slaap uit onze ogen wrijvend, klonk het door de gang: Pingyao! Pingyao! Pingyao! Volgens mij moeten we eruit... Pingyao is 1 van de weinige stadjes die nog steeds geheel ommuurd is. Door de met souvenirs getooide hoofdstraten verkopen een kuur aan kitsch. Tevens ook een aapje wat als attractie wordt ingezet. Compleet met geel pakje en een baas met een stok die hij gebruikte als het aapje te lang niets deed. Afkeurende blikken van onze kant zullen het waarschijnlijk niet doen hebben stoppen. Als je van de gebaande doorgaande straten afgaat, zie je hoe de chinezen leven: kleine bouwvalletjes met fleurige lampionnetjes en een scootertje in de voortuin.

Zo een zelfde scootertje hebben we vandaag gehuurd. Geheel in vrede met de groene vrienden is het een electrische, maar hij valt wel van ellende zowat inelkaar! Zelfs de toeter doet het niet, toch een cruciaal onderdeel in het Chinese verkeer.

Straks nog de muur van Pingyao op en vanavond alweer verder naar onze volgende bestemming: Xi'an.