Lombok

Selamat pagi!

Sinds de vorige post hebben we het Indonesische eiland Lombok in al zijn facetten kunnen verkennen.

Allereerst Gili Air, één van de 3 populaire Gili-eilanden voor de kust van Lombok. Vanaf het 'vasteland' van Lombok kun je deze 3 eilandjes al zien liggen. Niet zo bijzonder ook, ze zijn namelijk nogal klein: Gili Air loop je in een uurtje rond. Het leven staat hier in een lage versnelling. Auto's en brommers zijn er niet, asfalt evenmin. Het enige vervoer is de zogenaamde cidomo, oftewel paard en wagen. De paar honderd inwoners leven op het ritme van de zon en op dat van de moskee.

Wij stapten na een vermoeiende reis uit het bootje en liepen eigenlijk direct tegen een mannetje op die ons wel een kamer wist te wijzen. Normaal wantrouwen we zo'n hawker die gelijk op de verse toeristen afkomt en ze probeert te tillen voor vele rhupiah's, maar zijn guesthouse was dichtbij en na wat onderhandelen konden we ook een goede prijs krijgen.

Tijdens een rondje om het eiland kwamen we op misschien wel de mooiste plek van de Gili's: de westkant van Gili Air met uitzicht op de andere Gili-eilanden en de grote Gunung Agung vulkaan op Bali. Wij kwamen daar bij zonsondergang en laag water terwijl de locals krabbetjes en kreeftjes vingen, dat levert mooie plaatjes op!

Na een paar dagen op Gili Air uitgerust te hebben, besloten we terug naar Lombok te gaan om met de auto in een paar dagen het eiland rond te gaan. In Senggigi huurden we een kleine terreinwagen, een Suzuki Jimny, voor slechts 15$ per dag. En als je dacht dat dát goedkoop was, dan sta je bij de pomp helemaal te lachen: 36 eurocent voor een liter benzine! Hoe het kan weten we niet, maar gooi die tank maar vol!

Het landschap van Lombok is prachtig groen en bergachtig. De op één na grootste vulkaan van Indonesië, de Gunung Rinjani, domineert bijna de gehele noordelijke helft van Lombok. Door zijn hoogte van 3700 meter trekt hij vele wolken aan en de regen die daaruit valt zorgt, in combinatie met de vruchtbare vulkanische grond, voor veel goede landbouwgrond voor natuurlijk rijst maar ook andere gewassen zoals aardappelen en zelfs aardbeien.

De keerzijde hiervan is dat de wegen vaak in slechte staat verkeren. Moessonregens brengen stromen op gang die soms hele stukken asfalt wegslaan. Bovendien worden deze wegen ook vaak gebruikt door veel te zwaar beladen vrachtauto's wat ook zijn tol eist. Onze kleine Suzuki had het erg moeilijk met die pokdalige, steile en bochtige bergwegen, het deed ons denken aan de slechte wegen in Cuba. Meer dan eens moesten we, nadat de motor smoorde in de 2e versnelling, in de eerste versnelling naar boven zien te komen. Hierbij moest de naald van de toerenteller boven de 3000 toeren gehouden worden om het loeiende apparaat boven te krijgen. Tel daarbij op de afwezigheid van stuurbekrachtiging, het ontbreken van schijfremmen, het ploeteren van de kleine ruitenwissertjes tegen de moesson en het weggedrag van een hobbelpaard, en je weet dat een natte zweetrug een feit is! De gaten in de weg zijn soms zo groot als onze hele auto! Soms voelden we ons net deelnemers van Top Gear die weer eens een stupide race hadden bedacht: around Lombok in a Jimny, that's gonna be jolly good fun!

We doorkruisten allereerst Senaru aan de voet van de machtige Rinjani vulkaan. Een beklimming van de vulkaan is in het regenseizoen toch wel riskant en bovendien langdurig, minimaal 2 dagen. In Senaru bezochten we een tientallen meters hoge waterval om vervolgens door te rijden naar Tetebatu. Om hier te komen moesten we door de Sembalun-vallei ten oosten van de Rinjani vulkaan. Echt een prachtroute door kleine dorpjes, kippen en koeien ontwijkend met in het centrum de glimmende koepel van de dorpsmoskee, met op de achtergrond de groene bergtoppen waar de wolken omheen kringelen. Fantastisch om hier doorheen te kunnen rijden!

Vlakbij Tetebatu bezochten we de bekende woensdag-markt, wie kent hem niet?! Het was een traditionele markt met een heuse kroepoek- en sarongafdeling. Kennelijk zien ze hier nooit een toerist, want iedereen wilde een praatje maken en door ons op de foto gezet worden!

Op het laatste stuk richting Kuta Lombok in het zuiden kwamen we al rijdend in de stortregen plotseling op een hagelnieuwe snelweg terecht. Nergens op de kaart een aanwijzing en geen idee van waar tot waar deze weg liep. Navigeren op de zon kon niet, want het regende pijpenstelen, tja... Dan maar linksaf, 50% kans! Uiteindelijk bood het kompas op de iPhone uitkomst: toch de andere kant op!

Kuta Lombok lijkt in niks op de Balinese plaats die ook Kuta heet. Het toerisme staat hier echt nog in de kinderschoenen. Langs het strand loopt 1 weg met aan weerszijde kleine restaurantjes en guesthouses en op het strand zelf hebben de koeien en honden van de locals het terrein voor zichzelf. Maar voor hoe lang nog? We kwamen al merkwaardige rotondes temidden van niets tegen alsof de resorts al in aantocht zijn en de wegen alvast neergelegd.

Morgen vervolgen we onze reis naar onze laatste bestemming: Bali!

Jordy & Stephanie