Gouden tempels en de geheime oorlog.
12 februari 2013 - Vang Vieng, Laos
Sabaidee iedereen!
Graag beginnen we met een sfeerimpressie van de plek waar dit verhaal nu geschreven wordt: Vang Vieng. Het is 8 uur in de avond, krekels zoemen luid terwijl voor ons de enkele lampjes de bamboebrug over de Nam Song verlichten. Een paar uur geleden verdween de zon achter de surrealistische karstbergen en kwamen de laatste 'tubers' gezellig dronken de kant op. Vang Vieng staat bekend om het tuben, oftewel zittend in een grote, opgeblazen band stroomafwaarts dobberen en ondertussen aanmeren bij de diverse barretjes aan de waterkant. Geen verkeerde plek dus!
Sinds onze vorige post zijn we in Luang Prabang en Phonsavan geweest. Luang Prabang is misschien wel de meest toeristische plek van heel Laos. En niet zonder reden, er staat hier op bijna elke hoek van de straat een tempel, bij de ene fonkelt het goud nog harder in de zon dan bij de andere. Ook woonde hier lange tijd de koninklijke familie in een prachtig paleis en met een tempel in hun voortuin die zo mogelijk het meeste goud in heel Laos bevat, prachtig! Overal in de straten zie je de monniken lopen met een parasol boven het hoofd in hun knaloranje gewaden die wapperen in de wind. 's Ochtendsvroeg tussen 6 en half 7 lopen deze monniken hun aalmoezen-ronde. De dorpelingen knielen, uit respect ben je altijd lager dan de monnik, om elke monnik rijst, groenten of een beetje geld te geven. Wij vonden het heel bijzonder om mee te maken en om te zien dat dit eeuwenoude gebruik nog steeds stand houdt. Ook heel bijzonder, maar dan negatief, was het feit dat best een aantal toeristen pal voor de monniken gaat staan, aanlegd voor een foto en vervolgens alles en iedereen verblind met de flits. Respectloos, echt, op zo'n moment schaam je je dat je ook een toerist bent.
In de omgeving van Luang Prabang is genoeg te zien en te doen. Dat kan je ook niet ontgaan als je door de hoofdstraat loopt vanwege de vele toeristenbureautjes. De prijzen waren helaas best hoog, dus zochten we naar een andere oplossing. 'Gewapend' met een motorrijbewijs en een iPhone met handige GPS-app lijkt een motortje huren om zelf de bezienswaardigheden te bezoeken best mogelijk. Dus de volgende dag stuurde ik ons op mijn eerste echte Honda-motor (slechts 100cc en 7,3 pk, maar toch) naar de Buddha-grot en de Kuang Si watervallen. Heerlijk om die grote toeristenstroom op deze manier te ontlopen. En nog goedkoper ook! Het motortje moet alleen niet harder dan 80 km/u gaan, want dan lijkt het voor- en achterlijf van dit zoemende wespenmotortje van spaghetti aan elkaar te zitten. Maar met de prachtig groene en heuvelachtige omgeving, de vele karakteristieke dorpjes, het stralend warme asfalt en de dame achterop, heb je ook niet veel snelheid nodig.
De leukste ervaring in de omgeving van Luang Prabang was voor ons ongetwijfeld het olifant rijden en baden in de Mekong. Fantastisch om op de rug en nek van deze enorme beesten te kunnen zitten. Dan valt ook op hoe bijzonder het is dat ze zich zo geruisloos kunnen voortbewegen. De huid is als leer en de zwarte haren priemen als helmgras zo stevig uit deze stevige huid. Wat zijn wij als mens dan maar een stel naakte ratten! Het baden is helemaal een feest, zeker in de zinderende middaghitte. De mahout roept 'down' en hop de olifant zakt door zijn poten en gaat kopje onder om vervolgens met een stevige sproei uit zijn slurf weer boven te komen!
In Luang Prabang is 's avonds de nachtmarkt de bezienswaardigheid. Vooral in de 'eet-steeg' is het krap en druk, hier wordt overal met houtje-touwtje BBQ-tjes vlees, vis en seafood geroosterd, staan de frituurtjes en rijstcookers te walmen en kan je voor 1 euro je bord volscheppen met noodles, rijst, groenten en loempia's. Restjes zijn er niet, daar zorgen de straathonden, -katten en -kinderen wel voor! De keerzijde hiervan is dat het natuurlijk niet al te hygiënisch is. Waarschijnlijk ook de oorzaak van de maagpijn, koorts en 'producerende misselijkheid' die ik de nacht erna mocht ervaren. Je gaat je ook de meest erge ziektes voorstellen als je met je algehele ellende op bed ligt. Knokkelkoorts, malaria en allerlei andere tropische parasieten schoten als mogelijke diagnoses door m'n hoofd. Gelukkig had ik m'n persoonlijke zuster bij me die gewoon vertelde dat ik moest uitzieken en lekker moest gaan slapen. De volgende dag was ik gelukkig al een stuk beter.
Na Luang Prabang vervolgden wij de reis naar Phonsavan. In Phonsavan en vooral ten zuiden hiervan, heeft zich een zwart hoofdstuk uit de Laotiaanse recente geschiedenis afgespeeld: de geheime oorlog. In het kort: de Amerikanen probeerden het communisme vanuit Noord-Vietnam te stoppen tijdens de Vietnam-oorlog. De communisten uit Noord-Vietnam bevoorraadde via de Ho-Chi-Minh-Trail, die door de dichte jungle van Laos liep, het door de Amerikanen bezette Zuid-Vietnam met wapens en munitie uit de Sovjet-Unie. De Amerikanen waren 'not-amused', want de jungle van Laos was te dicht voor hen om het transport te stoppen. De Amerikanen trainden anti-communistische bergvolkeren in Noord-Laos om tegen hun eigen communistische mede-landgenoten te vechten en legden in het geheim een landingsbaan aan in de jungle bij Long Cheng vanwaaruit steeds meer en meer luchtaanvallen met clusterbommen werden uitgevoerd in Noord en Oost Laos. Zoveel zelfs dat er elke 8 minuten een bommenregen viel. Hiermee is Laos het meest gebombardeerde land ter wereld.
Nu, meer dan 35 jaar na het einde van de oorlog, zit de grond hier nog vol met niet ontplofte bommen (UXO's = Un-eXploded Ordnance). Want 20-30% van de bommen van toen zijn nooit afgegaan. Veel mensen maar vooral kinderen raken hier nog elke dag door om het leven of raken een arm of been kwijt.
De bommen worden wel geruimd, maar natuurlijk in een veel te traag tempo om het land snel UXO-vrij te krijgen.
We huurden ook hier in Phonsavan een motor en bezochten, zonder buiten de gebaande paden te gaan, de Plain Of Jars. Een veld vol met enorme urnen die er al eeuwen liggen en niemand weet eigenlijk hoe deze tonnen zware objecten hier terecht zijn gekomen en wat het doel ervan was. Mysterieus verhaal. Bizar ook om de bomkraters te zien van de Amerikaanse bommenregens temidden van zo'n historische plek.
Met de motor reden we verder over een zeldzaam slechte weg naar een dorpje wat de oude bommen van de Amerikanen omsmelt tot flesopeners, sieraden en lepels. Ze worden zelfs tot in Amerika verkocht, best bijzonder.
Morgen gaan we kayakken op de Nam Song rivier, door de stroomversnellingen en grotten heen peddelen!
Sabaidee! Jordy & Stephanie
Graag beginnen we met een sfeerimpressie van de plek waar dit verhaal nu geschreven wordt: Vang Vieng. Het is 8 uur in de avond, krekels zoemen luid terwijl voor ons de enkele lampjes de bamboebrug over de Nam Song verlichten. Een paar uur geleden verdween de zon achter de surrealistische karstbergen en kwamen de laatste 'tubers' gezellig dronken de kant op. Vang Vieng staat bekend om het tuben, oftewel zittend in een grote, opgeblazen band stroomafwaarts dobberen en ondertussen aanmeren bij de diverse barretjes aan de waterkant. Geen verkeerde plek dus!
Sinds onze vorige post zijn we in Luang Prabang en Phonsavan geweest. Luang Prabang is misschien wel de meest toeristische plek van heel Laos. En niet zonder reden, er staat hier op bijna elke hoek van de straat een tempel, bij de ene fonkelt het goud nog harder in de zon dan bij de andere. Ook woonde hier lange tijd de koninklijke familie in een prachtig paleis en met een tempel in hun voortuin die zo mogelijk het meeste goud in heel Laos bevat, prachtig! Overal in de straten zie je de monniken lopen met een parasol boven het hoofd in hun knaloranje gewaden die wapperen in de wind. 's Ochtendsvroeg tussen 6 en half 7 lopen deze monniken hun aalmoezen-ronde. De dorpelingen knielen, uit respect ben je altijd lager dan de monnik, om elke monnik rijst, groenten of een beetje geld te geven. Wij vonden het heel bijzonder om mee te maken en om te zien dat dit eeuwenoude gebruik nog steeds stand houdt. Ook heel bijzonder, maar dan negatief, was het feit dat best een aantal toeristen pal voor de monniken gaat staan, aanlegd voor een foto en vervolgens alles en iedereen verblind met de flits. Respectloos, echt, op zo'n moment schaam je je dat je ook een toerist bent.
In de omgeving van Luang Prabang is genoeg te zien en te doen. Dat kan je ook niet ontgaan als je door de hoofdstraat loopt vanwege de vele toeristenbureautjes. De prijzen waren helaas best hoog, dus zochten we naar een andere oplossing. 'Gewapend' met een motorrijbewijs en een iPhone met handige GPS-app lijkt een motortje huren om zelf de bezienswaardigheden te bezoeken best mogelijk. Dus de volgende dag stuurde ik ons op mijn eerste echte Honda-motor (slechts 100cc en 7,3 pk, maar toch) naar de Buddha-grot en de Kuang Si watervallen. Heerlijk om die grote toeristenstroom op deze manier te ontlopen. En nog goedkoper ook! Het motortje moet alleen niet harder dan 80 km/u gaan, want dan lijkt het voor- en achterlijf van dit zoemende wespenmotortje van spaghetti aan elkaar te zitten. Maar met de prachtig groene en heuvelachtige omgeving, de vele karakteristieke dorpjes, het stralend warme asfalt en de dame achterop, heb je ook niet veel snelheid nodig.
De leukste ervaring in de omgeving van Luang Prabang was voor ons ongetwijfeld het olifant rijden en baden in de Mekong. Fantastisch om op de rug en nek van deze enorme beesten te kunnen zitten. Dan valt ook op hoe bijzonder het is dat ze zich zo geruisloos kunnen voortbewegen. De huid is als leer en de zwarte haren priemen als helmgras zo stevig uit deze stevige huid. Wat zijn wij als mens dan maar een stel naakte ratten! Het baden is helemaal een feest, zeker in de zinderende middaghitte. De mahout roept 'down' en hop de olifant zakt door zijn poten en gaat kopje onder om vervolgens met een stevige sproei uit zijn slurf weer boven te komen!
In Luang Prabang is 's avonds de nachtmarkt de bezienswaardigheid. Vooral in de 'eet-steeg' is het krap en druk, hier wordt overal met houtje-touwtje BBQ-tjes vlees, vis en seafood geroosterd, staan de frituurtjes en rijstcookers te walmen en kan je voor 1 euro je bord volscheppen met noodles, rijst, groenten en loempia's. Restjes zijn er niet, daar zorgen de straathonden, -katten en -kinderen wel voor! De keerzijde hiervan is dat het natuurlijk niet al te hygiënisch is. Waarschijnlijk ook de oorzaak van de maagpijn, koorts en 'producerende misselijkheid' die ik de nacht erna mocht ervaren. Je gaat je ook de meest erge ziektes voorstellen als je met je algehele ellende op bed ligt. Knokkelkoorts, malaria en allerlei andere tropische parasieten schoten als mogelijke diagnoses door m'n hoofd. Gelukkig had ik m'n persoonlijke zuster bij me die gewoon vertelde dat ik moest uitzieken en lekker moest gaan slapen. De volgende dag was ik gelukkig al een stuk beter.
Na Luang Prabang vervolgden wij de reis naar Phonsavan. In Phonsavan en vooral ten zuiden hiervan, heeft zich een zwart hoofdstuk uit de Laotiaanse recente geschiedenis afgespeeld: de geheime oorlog. In het kort: de Amerikanen probeerden het communisme vanuit Noord-Vietnam te stoppen tijdens de Vietnam-oorlog. De communisten uit Noord-Vietnam bevoorraadde via de Ho-Chi-Minh-Trail, die door de dichte jungle van Laos liep, het door de Amerikanen bezette Zuid-Vietnam met wapens en munitie uit de Sovjet-Unie. De Amerikanen waren 'not-amused', want de jungle van Laos was te dicht voor hen om het transport te stoppen. De Amerikanen trainden anti-communistische bergvolkeren in Noord-Laos om tegen hun eigen communistische mede-landgenoten te vechten en legden in het geheim een landingsbaan aan in de jungle bij Long Cheng vanwaaruit steeds meer en meer luchtaanvallen met clusterbommen werden uitgevoerd in Noord en Oost Laos. Zoveel zelfs dat er elke 8 minuten een bommenregen viel. Hiermee is Laos het meest gebombardeerde land ter wereld.
Nu, meer dan 35 jaar na het einde van de oorlog, zit de grond hier nog vol met niet ontplofte bommen (UXO's = Un-eXploded Ordnance). Want 20-30% van de bommen van toen zijn nooit afgegaan. Veel mensen maar vooral kinderen raken hier nog elke dag door om het leven of raken een arm of been kwijt.
De bommen worden wel geruimd, maar natuurlijk in een veel te traag tempo om het land snel UXO-vrij te krijgen.
We huurden ook hier in Phonsavan een motor en bezochten, zonder buiten de gebaande paden te gaan, de Plain Of Jars. Een veld vol met enorme urnen die er al eeuwen liggen en niemand weet eigenlijk hoe deze tonnen zware objecten hier terecht zijn gekomen en wat het doel ervan was. Mysterieus verhaal. Bizar ook om de bomkraters te zien van de Amerikaanse bommenregens temidden van zo'n historische plek.
Met de motor reden we verder over een zeldzaam slechte weg naar een dorpje wat de oude bommen van de Amerikanen omsmelt tot flesopeners, sieraden en lepels. Ze worden zelfs tot in Amerika verkocht, best bijzonder.
Morgen gaan we kayakken op de Nam Song rivier, door de stroomversnellingen en grotten heen peddelen!
Sabaidee! Jordy & Stephanie
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Fantastische avonturen weer. Ik had niet gedacht dat laos zo`n leuk land zou zijn. Maar door jullie verhalen lijkt me het wel erg interessant.
Veel plezier verder, kus van ons
Geniet ervan! X
Ik heb jullie adres van B-3 geplukt en wilde laten weten dat ik het ontzettend knap vind wat jullie allemaal ondernemen. Jullie beleven in een paar maanden tijd gebeurtenissen waar een ander een heel leven over doet. Pas goed op elkaar en geniet ervan, het zij jullie gegund !!! Liefs, José