Zoutvlakten & Inca's

14 mei 2015 - Aguas Calientes, Peru

Aangekomen in Uyuni werd ons al duidelijk dat hier weinig te beleven viel. Koude en lege straten waar een hoop stof en zand doorheen waait, een dubieuze kroeg, een dronken en stinkende man die onverstaanbaar gesprek met je wil beginnen op straat; kortom als stedentrip bijzonder af te raden! Wat dan wel de reden is dat mensen hierheen komen: de zoutvlakten van de Salar de Uyuni! Vanuit de ruimte schijn je de enorme wit-schitterende vlakte te kunnen zien.


De volgende dag werden we opgehaald voor een 3 daagse tour door deze zoutvlakten, maar ook door het aangrenzende woeste en bergachtige zuidwesten van Bolivia. Samen met een nogal chauvinistisch Frans echtpaar en 2 Zwitserse dames namen we plaats in een grote Toyota Landcruiser en scheurde Fabio, onze buitengewoon koele driver, de stad uit. Opnieuw langs lama's, alpaca's en vicuña's zoefden we door de altiplano. Tot we in de verte een witte horizon in beeld kregen die al snel steeds dichterbij kwam. Een surrealistisch beeld is het als je dan ineens middenin de zoutvlakte staat. Foto's zeggen dan meer dan een duizend woorden. We passeerden een zouthotel, inderdaad gemaakt van zout, maar nu buiten gebruik en stopten bij een tientallen meters hoog 'eiland' vol met cactussen. Omdat de zoutvlakte een opgedroogde zee is, is het ook niet vreemd om overal oud koraal op het eiland tegen te komen. Apart is het echter wel!


Overnachten deden we net als alle andere toeristen in een soort barakken. Stenen 'bedden' met een matras erop en een stuk of 4 dekens om je warm te houden. En dat was ook wel nodig ook! Vooral de 2e nacht was bijzonder koud, Fabio liet toen zelfs de motor van de Toyota een groot gedeelte van de nacht draaien zodat het starten 's ochtendsvroeg geen problemen op zou leveren! Het extreme klimaat eisde wel zijn tol op de buik van Stephanie die op de eerste koude nacht tot 2 keer toe met het licht van de iPhone (want geen stroom 's nachts!) de WC moest gaan zoeken en bij -10 al beerputlucht trotserend en kotsneigingen onderdrukkend het gammele deurtje dicht moest zien te houden. Fijn hoor zo'n vakantie!


De prachtige route door het ruige landschappen met besneeuwde bergtoppen van boven de 6000 meter, actieve geisers en diverse meren met verschillende kleuren en flamingo's maakten gelukkig een hoop goed. Een unieke ervaring dus! Fabio was overigens ook uniek, want naast driver was hij ook kok, gids en tankte hij benzine uit de jerrycans op het dak van de Toyota via de tuinslang-methode zonder benzine in zijn mond te krijgen! Stephanie bedacht zelfs een nieuw Engels gezegde voor hem: He is from all markets home! Dat krijg je hè als je de hele dag Engels spreekt!
Van Uyuni vlogen we hierna terug naar Peru. We landden in Cuzco, de oude Inca-stad, of zoals de Inca's het zagen: de navel van de aarde. In ons hotel aangekomen namen we eerst eens een hete douche om weer een beetje bij te komen! We bezochten de ruïnes van Sacsaywaman net buiten de stad en de zonnetempel in de stad. De grote, precies in elkaar passende stenen van de licht achteroverhellende muren waren eigenlijk het hoogtepunt. Hoe de Inca's dit 600 jaar geleden voor elkaar hebben gekregen is nog steeds onderwerp van discussie.
Via een veel te luxe dagtoer (in een luxe bus tussen de rijke Amerikanen, Engelsen en Japanners) vertrokken we vanuit Cuzco naar de na enig oefenen best uitspreekbare plaats Ollantaytambo. Na de primitieve ontberingen van Bolivia was dit toch wel een aparte ervaring. Een Engelse oudere gentleman vroeg ook oprecht aan ons wat we in hemelsnaam in Bolivia moesten zien of doen!
Een voordeel van zo'n luxe dagtoer is dat er ook een veel te fanatieke gids bij zit die honderd uit verteld over de Heilige Vallei waar we doorheen reden. Zo weten we nu dus dat de door de Inca's aangelegde terrassen op de berghellingen niet alleen waren voor het verbouwen van aardappels wat op deze hoogte eigenlijk het enige is wat goed groeit, maar dat de stenen muren waar de terrassen mee gebouwd waren, de warmte van de zon 'uitstralen' nog lang nadat de zon onder was en er dus een warmer microklimaat op het terras ontstond. Zo konden de Inca's ook op grote hoogte mais, graan en zelfs fruit verbouwen.
In Ollantaytambo kwamen we eigenlijk per toeval uit op een NGO genaamd Awamaki die de dorpjes in de omgeving wil laten mee profiteren van de dagelijkse toeristenstroom die via Cuzco en Ollantaytambo naar Machu Picchu trekt. Deze dorpjes liggen minimaal 4 uur lopen of 1 uur per taxi buiten Ollantaytambo en de inwoners spreken er alleen Quechua, dragen nog de oorspronkelijke en zelfgemaakte bonte klederdracht, kunnen veelal niet lezen of schrijven en zijn werkzaam op het land. Via deze organisatie gingen we in zo'n dorpje op bezoek. Onderweg vertelde de Nederlandse Simone, een stagiair aan het NHTV, dat het dorpje Huillac wat we bezochten pas sinds dit jaar telefoonnetwerk en sinds 2005 pas electriciteit heeft. We hebben weef-les gekregen en diepe bewondering gekregen hoe deze mensen van pluizig alpaca-wol een draad kunnen spinnen met niet meer dan een soort houten tolletje. Ook bezochten we een huisje in het dorp waarbij we de cavia's in de keuken hebben zien rondlopen! Dat is heel normaal voor deze mensen; ze voeren ze, laten ze vrij rondlopen en bij speciale gelegenheden worden ze opgegeten. Een traditie die tot aan de Inca's teruggaat!
Vanaf Ollantaytambo vertrekt de trein naar Aguas Calientes, het dorp wat toegang geeft tot Machu Picchu. In ons hostel kregen we echter het onheilspellende bericht dat er vanaf 8 uur 's ochtends een treinstaking zou zijn op de dag dat wij in de middag naar Aguas Calientes zouden gaan. Dit zou natuurlijk nogal zuur zijn en we zochten direct naar alternatieven om toch in Aguas Calientes te geraken. Dit plaatsje licht echter omsloten door bergen en de enige weg om er te komen is per trein, er is geen weg. Je kan wel gaan lopen natuurlijk: de Inca Trail van 4 dagen, maar hier hadden we niet genoeg tijd meer voor. We kregen het advies om dan maar 's ochtends vroeg om 7 uur op het station te gaan staan en te hopen dat we met de eerste trein mee konden ipv de middagtrein die we eigenlijk hadden. Een ander alternatief was eerst met de taxi helemaal om het gebergte heen te rijden en via de westkant 4 uur bergop te hiken over de rails naar Aguas Calientes... Ook geen aantrekkelijke optie!
Op het station heerste een fijne chaos van toeristen, snel en onduidelijk Spaans geratel uit de speakers, ronkende dieselmotoren van de treinen en heen en weer rennende mannetjes van de diverse treinorganisaties. In deze chaos vonden we zowaar redelijk snel het juiste kantoortje en bleek dat we gelukkig met de 2e ochtendtrein meekonden.
De trein bracht ons naar de plek waar we nu zijn: Machu Picchu. De grootste toeristenmagneet van Peru, maar na vanochtend kunnen we ook zeggen dat dit terecht is. We namen de eerste bus om 5u30 samen met al zeker 200 andere vroege vogels, en mochten de eerste zonnestralen bewonderen die door de drijvende wolkenslierten heen Machu Picchu goudgeel belichtte. Buitengewoon fijn dat de Spaanse conquistadores deze Inca-stad nooit hebben kunnen vinden! Halverwege de ochtend komen de grote mensenmassa's binnen en is de magie helaas alweer verdwenen.
Morgen hebben we onze laatste dag van deze reis in Cuzco voordat we weer naar Nederland vliegen. Een volgende reis staat nog niet in de planning, maar ideeën voor een volgende reis zijn er volop!
Hasta luego!
Jordy y Stephanie
 

Foto’s

6 Reacties

  1. Irene keuter:
    15 mei 2015
    Wat een leuk verhaal weer! Mooie ervaringen, maar ook wel eens afzien, zo te lezen! Bij min 10 in zo'n oncomfortabel bedje slapen! Brrr! Maar dat wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door al het moois dat de volgende dag weer op jullie pad komt!! Als jullie ooit een andere baan zoeken, kunnen jullie altijd nog reisboeken gaan schrijven! Jordy de tekst en Stephanie de foto's!! Elke keer weer een feestje om 'met jullie mee te reizen!'. Veel liefs en goede reis terug! tot zondag! Bert en Irene
  2. Margreet:
    15 mei 2015
    Zeker waar, een feestje om "met jullie mee te reizen" goede reis

    groetjes Margreet
  3. Moeder B:
    16 mei 2015
    In 1 woord geweldig, we zien het allemaal voor ons.
    Buen viaje !

    Los padres B
  4. Fred van Rijn:
    16 mei 2015
    Prachtig verhaal weer, met afzien en ook weer mooie compensaties.
    Goede reis terug.
    Fred en Patricia
  5. Nel en louis:
    18 mei 2015
    Wat een super vakantie is dit weer. We hebben genoten van jullie verslag en de prachtige foto's
  6. Stephanie:
    18 mei 2015
    Het is altijd heel leuk voor ons om jullie reacties te lezen, dankjewel!